CULEMBACHIUM

CULEMBACHIUM

oppidum Franconiae ad Moenum fluv. qui supra oritur. Emit hoc, cum Blassenburgo et aliis, ab Orlamundanis Iohannes, filius Friderici II. Comitis Zollerensis, pater Friderici IV. apud Carolum IV. Imperator. non parum gratiosi. Arcem habet Blassenburg, et territorium satis amplum Marchionis, e familia Brandeburg. 6. leuc. a Bamberga in Ortum, Culmbacensem lineam hodiernam orsus est Christianus, secundus filius Ioh. Georgii Electoris, mortui A. C. 1598. et ex successione Georgii Friderici agnati, nactus est in Franconia tractum montanum et ad Ayssum, A. C. 1603. Obiit A. C. 1655. relictô ex Filiorum maiori Erdmannô Augustô, qui defunctus erat, A. C. 1651. nepote Christianô Ernestô, et aliô filiô Georgiô Albertô, qui natus A. C. 1619. adhuc cum nepote superest. Alias iam olim Culmbacensis, seu Beruthini rami auctor Casimirus fuit, fil. Friderici, nepos Alberti Electoris Achillis Germanici dicti. Hic Casimitus, auspiciis patris, Norimbergenses vicit; A. C. 1506. rusticam

seditionem oppressit, A. C. 1525. Generalis dein exercitus Dux in Ungaria A. C. 1527. obiit; Pater Alberti, qui Alcibiades Germanicus dictus, coniunctis studiis cum Mauritio Saxone, aequali suo, Caesari militavit, A. C. 1544. in bello Gallico, inde Smalcaldico: Dux postea foederis contra Saxonem et Philippum Hassum initi: Missus A. C. 1547. in subsidium Mauritii a Ioh. Friderico pressi, captus est: Dimissus Magdeburgum, A. C. 1552. cum Mauritio obsedit, huic mox contra Caesarem quoque socius. Exin variorum Episcoporum ditionibus misere vastatis, Passaviensi tractatu comprehendi noluit. Tum Lucemburgensi Ducatu et Lotharingiâ vexatâ, nomine Gallici Regis praetensô. Tandem cum Caesare pactus, ad Mussipontem Aumalium prostigavit et cepit: Mox iterum grassanti per Franconiam bellum a Ferdmando Rege Romanorum, et Mauritio denuntiatur, quô ad Sivershusam victus A. C. 1553. nihilominus cum Brunsuicensi, episcopis ac Norimbergensibus rem habuit. Demum prope Brunsuicum rursus profligatus, moli succubuit: Inde in Galliam profugus, cum in Germaniam publicâ fide acceptâ rediisset, Pfortshemi decessit, A. C. 1557. Vide Thuan. Histor. l. 19. Spenerum, Sylloge Geneal. Hist. etc. A. Maria Ungariae Regina pecuniâ adiutus fuisse creditur.